Het fenomeen puzzelgids blijft me achtervolgen. Berichtte ik vorige keer nog dat ik werd benaderd door een bedrijf dat zich heeft gespecialiseerd heeft in het aanbieden van puzzelgidsen voor zieke kinderen in het Diaconessenziekenhuis te Meppel. Dacht toen nog, dat ik met een leuke actie te maken had voor kinderen. Maar dat bleek een misvatting te zijn. Het betrof hier achteraf een bedrijf te zijn die alleen maar oog had voor het eigen financieel gewin ten koste van zieke kinderen. Deze week werd ik telefonisch benaderd om te adverteren in een puzzelgids voor de senioren van verzorgingstehuis ’t Vonder te Ruinerwold. Enige argwaan ten opzichte van de uitgever bleek niet ten onrechte. Ook hier kon ook in geadverteerd worden a € 100 voor een kwart pagina. Er waren ‘slechts’ vijftig adverteerders nodig om dit mogelijk te maken.

De oplage zou tussen de tweeduizend a drieduizend stuks liggen zo vertelde de vriendelijke mevrouw. Hoeveel? Waarom zoveel? Laten daar eens honderd bewoners zitten. Wat moeten ze met 30 puzzelgidsen per persoon? ‘Nee meneer, u begrijpt het niet we vullen ze aan, gedurende het jaar, en bezoekers kunnen ze ook meenemen’. O, op die manier, maar dan nog? Het lijkt me lichtelijk overdreven, moet heel Ruinerwold aan het puzzelen of zo?.

‘Eh ja we zijn een commercieel bedrijf, we moeten ook wat verdienen’. De haren rezen me overeind. Dit keer moest er grof verdiend worden over de rug van senioren. Nee, als je het dan zo goed voor hebt met de oudjes doe dan wat anders. Meteen moest ik denken aan horecaondernemer Wiecher Schieving die de oudjes vorig jaar trakteerde op een geweldige middag met Vader Abraham in Lord Nelson. Gewoon zomaar! Kijk dat zijn nog eens berichten. Of de vriendengroep uit Ruinerwold, die twee jaar geleden met bewoners van ’t Vonder naar de Apenheul gingen. Niks, geen sponsoring of commercie, maar gewoon een leuk uitje, puur uit liefdadigheid. Zo kan het ook!.

De Beesmen