Steeds meer mensen in Nederland ondervinden ernstige overlast van zware bromtonen. Ook in De Wijk worden deze tonen waargenomen, en een inwoonster van deze plaats wil graag meer bekendheid voor dit verschijnsel. Het gaat niet om iets mysterieus, maar om werkelijk bestaand en meetbaar laagfrequent geluid. LFg is, zoals de term al aangeeft, geluid met een lage frequentie, welke wordt uitgedrukt in Herz. De meeste wetenschappers hanteren een frequentiegrens van ongeveer 0 – 125 Herz voor LFg, maar vaak wordt het niveau tussen 0 en 20 ook wel infrasoon geluid genoemd. Mensen die de LFg overlast gemeld hebben bij de belangengroep “Hooggevoelig voor Laag Frequent geluid” (www.laagfrequentgeluid.nl) zoals de inwoonster van de Wijk, omschrijven het geluid als “dieselmotoren die de hele tijd staan te ronken”.

Lage frequentietonen planten zich goed en ver voort via de lucht en kunnen worden veroorzaakt door apparatuur of installaties zoals ventilatoren, verwarmingspompen, liftmotoren, compressoren, zwaar vrachtverkeer, motoren van boten en vliegtuigen, windmolens, koelinstallaties etc. Maar LFg wordt ook prima doorgegeven via de grond en materie. Onze ondergrondse infrastructuur bevat veel grote, zware, elektrische pompen die aan een kilometerslang buizenstelsel gekoppeld zijn: waterzuivering, rioolpompen, gastransport, stadsverwarming, gasleidingen. Daardoor kan LFg ver de regio ingeslingerd worden.

Aan LFg valt daardoor niet te ontsnappen, het geluid is soms op wel 50 km afstand van de bron waar te nemen. Ook oordopjes helpen niet. LFg is namelijk niet alleen horen, maar ook voelen, alsof er een zware drukgolf door je lijf gaat, een ellendig en niet te ontlopen gevoel aldus de inwoonster van de Wijk. De gevolgen van continue blootstelling aan zwaar LFg kunnen dan ook groot zijn. Er kunnen klachten ontstaan zoals hoofdpijn, concentratieproblemen, slapeloosheid en op den duur steeds ernstiger klachten, waardoor normaal functioneren in de maatschappij steeds moeilijker wordt.

Juist omdat lang niet iedereen LFg kan horen of voelen, worden gehinderden niet altijd
serieus genomen. Het wordt daarom ook wel stil geluid genoemd. Wanneer mensen
last hebben van een geluid dat anderen niet waarnemen, denkt de omgeving al snel aan
psychische oorzaken. Dit is zeer onterecht. Want net zoals je radio-activiteit niet ziet, is het er wel, en kun je het gewoon meten. Zo’n 2,5% van de bevolking is in staat LFg bewust waar te nemen en dan praat je toch wel over zo’n 400.000 mensen die in minder of meerdere mate gezondheidsschade oplopen.

Een van de eerste organisaties die zich bezig heeft gehouden met LFg, is de Nederlandse Stichting Geluidshinder (NSG). Zij heeft in 1999 een richtlijn opgesteld voor, met name, klachtenbehandelaars en onderzoekers, maar gaat daarbij ook in op de stress-factor van laagfrequent geluid voor mensen. Ook de Gemeentelijke Gezondheids Diensten (GGD) hebben onder invloed van toenemende gezondheidsklachten als gevolg van (vermeend) laagfrequent geluid, aandacht besteed aan het fenomeen.

Er is helaas nog steeds geen wettelijke normering op gebied van LFg om grotere overlast te voorkomen. Ondertussen breidt de LFg-producerende industrie, zoals de gasindustrie, zich razendsnel over Nederland uit, met alle gevolgen vandien. Voor de velden rond de Wijk zijn bijvoorbeeld vergunningen aangevraagd voor uitbreidingen van gaswinning d.m.v. stikstof. Zonder wettelijke normering en goede meting van LFg kan dit weer voor meer LFg zorgen, met als gevolg meer en ernstigere klachten.
Installaties zouden goed getest moeten worden op LFg, maar helaas gebeurt dat niet en daardoor wordt LFG een groot maatschappelijk probleem. Een ieder die last heeft van, vooral nachtelijke bromtonen, wordt aangeraden dit te melden d.m.v. een e-mail naar: info@laagfrequentgeluid.nl of bromtonen12@hotmail.com. Door meer meldingen, staat de belangengroep sterkter en kan er meer gericht onderzoek gedaan worden en naar oplossingen worden gezocht