Onder redelijke goede weersomstandigheden stond er in het mooie Ruinerwold een thuiswedstrijd voor KIOS 1 op het programma. KIOS speelt graag dynamisch en met veel tempo en dan een lekker zonnetje en licht windje maken het daarvoor ideaal. Tegenstander KV Apeldoorn van vandaag is een onbekende ploeg voor de Spekbraanders. KV Apeldoorn is vorig jaar gepromoveerd uit de 2e klasse maar doet het alleraardigst op dit niveau.

Wat gelijk opviel aan de tegenstander is dat ze een aardige ‘luchtmacht’ hebben. Grote sterke mannen, dus er moest veel geknokt worden in de rebound. En dat deed KIOS. Je moet dan ook accepteren dat je veel ballen niet hebt, maar iedere afvallende bal moet dan voor de groen/zwarten zijn. Doorknokken tot het bittere eind is dan het devies. Waar KIOS graag met tempo speelt, deed Apeldoorn dat niet. Rustig en beheerst opzetten vertraagd het spel en dan moet je wel schakelen in verdedigend opzicht. Het eerste aanvalsvak met Ineke Slomp, Janita Zantinge, Martijn Ziel en Luco Zantinge had het vizier nog niet helemaal scherp. Door de lange aanvallen in de verdediging, bestaande uit Iris v.d. Belt, Janneke de Lange, Rogier Nijdam en Ernst Kuik, moest KIOS daarom 2 doelpunten incasseren. Direct dus 0-2 achter. Dan weet je, dit wordt een lastige middag.

En zo bleek ook. KIOS had spaarzame kansen, maar benutte deze wel. Dit zorgde ervoor dat Apeldoorn niet kon uitlopen. Via 1-2, 2-3 had Apeldoorn op 3-6 voor het eerst een marge van 3 verschil. Het moet dan niet verder uitlopen, want dan wordt het ook mentaal lastiger. Dit gebeurde telkens niet Hierdoor kon KIOS zich meer terug knokken in de wedstrijd. 4-6, 6-8, 7-9 werd het uiteindelijk 10-10 met nog een paar minuten te spelen voor de rust. Het was een taaie pot. Voor de toeschouwers aan Ruinerwoldse zijde was het dan ook vooral frustrerend om te zien dat een laag tempo spelende tegenstander er niet echt een aantrekkelijke wedstrijd van maakt. Maar de spanning, zoals vaker, maakt alles weer goed. KIOS kreeg 40 seconden voor de thee nog een klap op de neus door een afstandsschot van Apeldoorn. Ruststand 10-11.

Het is een lastige pot, maar je mag nooit opgeven voordat de scheids het eindsignaal aangeeft. En dat deed KIOS ook niet. Apeldoorn startte goed met wederom een afstandstreffer. Een gemiste strafworp aan Ruinerwoldse kant gaf niet echt de burger moet. Vooral dat dit ook in de eerste helft al eens gebeurde. Maar kop op en gas. Met het snot voor de ogen ploeterde de formatie van Rob Verra door. Het werd 11-13, 12-14 en zelfs nog 14-17. Met nog 11 minuten te spelen. Rob probeerde met wissels Daan Voest en Hilde Tabak het tij te keren. Dit lukte en 10 minuten voor tijd kwam KIOS op15-17. Nog niet echt de aansluiting, maar de Apeldoorners waren nog steeds niet uit het zicht. Martijn Ziel, Janita Zantinge en Ernst Kuik zorgden snel voor 3 treffers. Hierdoor stond het zo ineens 18-17 voor de thuisploeg. Er ontstond een ware thriller. Dan stijgt de spanning, wordt het soms wat paniekerig en gaat de mond vaker open. Dit laatste resulteerde in een gele kaart voor de gasten. 1minuut 35 voor het einde maakte Apeldoorn de gelijkmaker. KIOS had de bal. Je kunt dan veilig voor een punt gaan of alsnog de wedstrijd naar de toe proberen te trekken. KIOS koos voor het laatste. Apeldoorn maakte een overtreding op een doorloopbal en KIOS kreeg hiermee een strafworp. Met nog 10 seconden op de klok. Apeldoorn probeerde de boel nog te ontregelen voorafgaand aan deze strafworp met wissels en een boel bombarie. Maar de Spekbraanders hielden het hoofd koel en maakte deze nu wel. Waar eerder er nog 2 werden gemist. Apeldoorn had nog kans op een gelijkmaker, een schot van afstand werd genomen, ging goed richting de korf, raakte de rand, de andere kant van de rand en floepte er gelukkig voor de thuisploeg er net uit. Dit was ook het laatste wapenfeit van de wedstrijd, waarna de prima fluitende scheidsrechter affloot. Een ontlading volgde van de spelers en het grote aanwezige publiek. Het was niet de beste wedstrijd, maar spanning kan ook zorgen voor een echte strijd. Eindstand 19-18.

Scores: Luco Zantinge 5x, Ernst Kuik en Janita Zantinge beide 3x, Janneke de Lange, Iris v.d. Belt, Rogier Nijdam en Martijn Ziel allen 2x