Dat was een verhaal over Gerard van Lunzen , wonend aan de Zuiderkanaal “op de Wiekbrugge” (een oud-leerling van mij), over de redding van Gerard van een jonge ree. Ik heb Gerard gebeld en hier komt zijn verhaal:

“Vrijdagaomd zaten wej te eten toen d’r een mevrouw bej oons an de belle kwam. Zij vertelde dat d’r een hond in de vaort zwum die achter een ree an zat. Ik rende op blote voeten naor buten en zag het spectakel in de vaort. De hond had de ree bej het nekvel en schudde hum flink deur mekaar. Ik gunge d’r bej in en kreeg met veul muite en de hulp van twee buurkinder het zakie op de wal. Behalve de hond, die wol met gien meugelijkheid uut het water! Het reechien (het bleek een jonkie te wezen)hek een strotouwchie um de poten bunden zodat hej mej niet ontkomen kun. Samen met mien vrouw hew hum lekker inpakt en toen hew de dierenambulance belt. Die waren d’r vlot en die hebt de wonden die hej had, hecht en hum toen metnumen naar het opvangcentrum in Ureterp. As hej weer beter is, zal hej weer teruggeplaotst wodden in de umgeving van de Zuiderkanaalweg!

En de hond dan zuj zeggen?? Die stund nog steeds in het water! Doch an de aandere kaante van de brandweerkazerne was een man naor zien hond an ’t zuken. Ik heb hum zegd dat d’r een hond in het water stund bej oons veur de deure!! En laot nou dat zien gezöchte hond wezen! Toen de twee mekaar zagen was de hereniging een feit!”!
Een mooi verhaal van Gerard, die natuurlijk een dikke pluim verdient! Heel vroeger zeiden ze op school, als je iets goeds had gedaan of 0 fout had: Ëen 10 met een griffel, een bank vooruit en een zoen van de juffrouw”! Dat kunnen we Gerard niet geven, maar wel een flinke schouderklop!!!!!!!!

Jan Tijink
Prins Clauslaan