Voor Jan en Ina Kroes- de Vries was het woensdag een feestelijke dag. Precies 60 jaar gaven ze elkaar het Ja woord in het gemeentehuis in Meppel. ‘De hele Hoofdstraat stond vol met mensen, bogen en versieringen. En na afloop was er een prachtig feest bij Marktcafé Van Dijk’ zo herinnert Jan zich die dag.

De echtelieden ontmoeten elkaar in 1957 op een dansavond van Gymnastiekvereniging Quick in Meppel. Ina (80) was daar lid van, en Jan (84) kwam die avond langs om te kijken of er nog vrouwelijk schoon aanwezig was. Daar kreeg hij zijn aanstaande in het vizier. Het klikte, ze kregen verkering en stapten in het huwelijksbootje. Omdat er woningnood heerste trokken ze in bij de moeder van Ina. Aan de Parkweg in De Wijk, waar Ina werkzaam was als kleuterleidster werd hen een woning aangeboden door gemeentesecretaris Goldstein. Voorwaarde was dat de sportief aangelegde Jan de overstap zou maken van voetbalvereniging Alcides in Meppel naar vv Wacker, waar Goldstein tevens voorzitter van was. ‘Daar moest ik even over nadenken, maar heb het wel gedaan’. Bij de plaatselijke trots voetbalde hij vele jaren, en vervulde tevens diverse bestuursfuncties. In De Wijk werden ook de twee dochters van het echtpaar geboren. Die op hun beurt zorgden voor drie kleinkinderen. In 1970 verhuisden naar de secr. Ottermanweg, waar ze nog steeds wonen’.

Toen er kinderen kwamen stopte Ina als kleuterleidster. ‘Dat hoorde toen zo’. Maar het oude beroep begon te kriebelen toen de kinderen werden. En zo was ze actief betrokken bij de oprichting van de peuterspeelplaats. Later werkte ze nog vele jaren bij van de Belt Modewereld en de plaatselijke bibliotheek. Daarnaast is ze graag creatief bezig. Ze mag graag schilderen en was ook vele jaren betrokken bij Rederijkerskamer De Bloem.

Jan ging na het behalen van zijn Mulo diploma aan de slag als vertegenwoordiger bij tabaksgroothandelaar Hofstra in Meppel. ‘Als je daar werkte had je het gemaakt in die tijd’. Na acht jaar hield hij toch voor gezien. ‘Ik had niet zoveel met roken.’ Daarna werkte hij tot zijn pensioen als vertegenwoordiger bij CPC International, dat nu onderdeel is van Unilever. Hier had hij het prima naar de zin. ‘Vertrok altijd vroeg van huis, zodat ik aan het eind middag weer thuis was. Daardoor bleef er meer tijd over voor het gezin’. En om te sporten. Want dit loopt als een rode draad door hun leven. Jan deed aan voetbal, tennis en zwemmen. ‘Heb alle zwemdiploma’s en ook twintig jaar zwemlessen verzorgd’. De zwembroek ging zelfs mee naar het werk. ‘In de middagpauze zocht hij een zwembad in de buurt, om daar baantjes te trekken’ vertelt zijn dochter. ‘Met ons ging hij ook altijd sporten’. Op latere leeftijd nam hij nog pianolessen. ‘Maar dat was geen succes!’. En op zijn 80e leerde hij nog bridgen.

Ook nu nog mogen ze graag dingen ondernemen. ‘Twee keer in de week tennissen, wandelen en bridgen. Met vriendenclub ‘de Woeste Worp’ gaan ze nog regelmatig bowlen en een hapje eten. En ze kamperen al vijftig jaar in het door Bløf bezongen dorpje Zoutelande. ‘Ze vinden dezelfde dingen belangrijk, steunen elkaar en zijn trouw met vriendschappen’ vertelt een van beide dochters. ‘Sla je vleugels maar uit, je mag worden wat je wilt! zo hebben ze ons altijd voorgehouden’. En daar kan Ina zich wel in vinden. ‘Elkaar loslaten en elkaar iets gunnen daar gaat het om’. Jan beaamt dit ten volste.